COLUMNS

I.  ALLAH’S WERK

 

Tijdens het lezen van Trouw viel mijn oog vandaag op een berichtje over het Egyptische parlementslid Anwar Balkimi, afgebeeld te midden van zijn extremistisch-religieuze, salafistische collega’s. Deze Balkimi verscheen laatst met een stevig ingezwachteld hoofd in het openbaar. Hij zou zijn afgetuigd en beroofd door gewapende lieden, hetgeen hem zelfs van de oppositie sympathie opleverde. Onlangs bleek echter dat het parlementslid helemaal niet aangevallen was. Hij had cosmetische chirurgie ondergaan! Omdat deze volgens de strenge uitleg van de Koran het werk van Allah aantast, werd Balkimi afgelopen maandag door zijn Noerpartij geroyeerd. Tot zover het bericht.

 

Hoe anders dan in Egypte gaat men, bijvoorbeeld, in Italië om met ingrepen aan het uiterlijk. In dit land maakt niemand zich druk over oud-premier Silvio Berlusconi als hij weer eens glad getrokken en extra behaard terugkomt van ‘vakantie’. Ook in ons eigen land wordt het als heel gewoon beschouwd dat iemand “af en toe iets laat doen, als het maar niet te opvallend is” ( ik citeer stylist Leco van Zadelhoff, onlangs te gast in het programma Boulevard van RTL4). Ik moet denken aan vrouwen als Monique van de Ven en Linda de Mol, die overduidelijk onder het mes zijn geweest. Over het resultaat van de ingrepen aan de gezichten van deze en heel veel andere mannen en vrouwen, kun je discussiëren. Dat is dus het ‘hoe’. Een andere vraag is het ‘waarom’.

 

Waarom bestaat er een zo grootschalige en vergaande behoefte veranderingen aan te brengen in het uiterlijk? Waarom is een groot deel van de wereldbevolking kennelijk niet tevreden met lijf en leden? Waarom bepaalt de film- en televisie-industrie voor acteurs en kijkers de norm? Waarom sleuren Chinese ouders hun minderjarige dochters mee naar de plastisch chirurg? Denken ze heus dat hun dochters daardoor kans maken op een beter huwelijk en dus een gelukkiger leven? Waar ligt de grens? Maar, belangrijker nog: hoe zit het met de eigenwaarde? Wordt die opgekrikt naarmate er meer in een lijf gesneden en gespoten wordt?

 

Ik vind deze mondiale ‘nip and tuck’-gekte zeer verontrustend, vooral nu blijkt dat kinderen reeds op jonge leeftijd zwaar onder druk worden gezet om te voldoen aan een schoonheidsideaal. We moeten blijkbaar allemaal op elkaar lijken. Een afwijkend uiterlijk is eng en wordt afgewezen. We kunnen niet meer houden van onszelf zoals we zijn. We leren elkaar afkeuren en afwijzen.

 

Als ik de baas van Nederland was, zou ik een verplicht schoolvak invoeren genaamd: “Allah’s werk: lessen in zelfrespect.” Potdorie!

 

 

Leiden,

7 maart 2012